Bergje beklimmen.

Klooster Scala Dei

Nu is de berg Serra Major aan de beurt.  Een wat langere bergrug wat de regio Priorat tekent op de achtergrond in het decor. In de volksmond wordt deze berg de Montsant genoemd  de Denominatie Origine Montsant heeft hier zijn naam naar genoemd.

In de ochtend rijdt ik naar het noorden van de Priorat bij het plaatsje Scala Dei. Toch wel wat fris nu . Daar waar de monniken eeuwen geleden hun klooster hadden en de wijnbouw in deze regio introduceerde. Van daar uit rij ik met de auto langs het oude klooster, wat nog steeds in restauratie is voor vele jaren.

`L esclexta  3 kilometer omhoog!

wandelpad naar boven, maar daarna stijl omhoog.

Mijn auto parkeer ik de auto bij het begin van de wandelroute voor de top van de Escletxa ( deel van de Serra major)  Met grote stappen ga ik het eerste stuk af van de route, maar dat duurt niet lang meer of het zweet breekt me uit ondanks de frisse-koude temperaturen en de stappen moeten gehalveerd worden de berg moet verder met handen en voeten genomen worden.

uitzicht halverwege de route: De Priorat!

Eindelijk na een uur ploeteren kom ik aan op het hoogste punt.Yes, weer gered. Wouw, dat uitzicht weer, die kik, verslavend.

hoogste punt 960 meter en een frisse koude harde wind.

een grot onderweg.

Op naar de volgende berg, hmmm, LLaberia ( 919 meter)  Colldejou (859) Escletxa ( 960) hebben we nu gehad.. Kunnen we nog hoger? We gaan op zoek, er komt vast nog wel weer een ochtend dat het weer gaat kriebelen.

Cellar El Masroig

In dat oude vervallen dorpje met zijn 350 veelal bejaarde mensen staat ook de cooperatieve bodega van het dorpje El Masroig. Bij ons om de hoek.

Elk dorp heeft wel zijn cooperatieve bodega waar wijnen en olijfolie worden gemaakt. Maar het ene dorp is  succesvoller  dan de andere.

 In het gebied van de D.O.Montsant "doet" de cooperatief van Capcanes het erg goed. Het is ook de grootste van het hele gebied. Zelf vindt ik de wijnen van dit cooperatief  minder. Veelal  te veel tannines en daarom als je ze koopt moet je ze nog 2 a 3 jaar laten liggen om er werkelijk van te kunnen genieten. En ook te veel gemaakt in de Rioja style, maar smaken verschillen gelukkig.

Dan heb ik toch liever de cooperatie van ons dorp El Masroig, soepele fruitige instapwijnen veelal per liter verkocht. Mooie complexe, fruitige, houtgelagerde rode wijnen. En ze doen het de laatste jaren heel goed. 

Hier laten wij onze druiven fermenteren en in de houten vaten rijpen van Terra Personas onder het toeziende oog van Norrel Robertson MW.

 De bodega werd te klein, en er moest worden uitgebouwd. Op ze Spaans wel te verstaan, foei-lelijk.

Help dat geraamte, waar gaat dat heen?

Kan je niets anders verzinnen?

verf doet wonderen

Het valt toch wel mee...

De bottellijn tesamen met de etiketeerlijn zijn nu ondergebracht in een gebouw. De extra  rvs tanks staan er nu ook in. En de oude bodega krijgt airco waar de houten vaten bijeen liggen met al dat kostelijke rijpende vocht.

El Masroig

El masroig met de berg Montsant in december 2011.

El Masroig is het dichtsbijzeinde dorpje, bij ons vandaan. Het is een typich dorpje, oud vervallen en slecht onderhouden aan de buitenkant. Het ziet er niet uit, maar binnen is het veelal andere koek. Netjes, up to date met grote plasmas en airco en zondag een keuken vol met familieleden welke de zondaglunch in de gehele middag gebruiken..

Ik vindt het toch wel jammer dat de Spanjaarden zo weinig aandacht besteden aan het uiterlijk. wat de Italianen wel doen, en dat geeft gelijk een veel betere eerste indruk. 

Maar de buitenkant is maar de buitenkant, het gaat toch wel om het leven zelf, en dat kunnen die Spanjaarden wel, en daar draait het tenslotte wel om. Dus die lelijke buitenkanten ga je op den duur mooi vinden. Mijn kozijnen lak ik niet meer, want dat verweerde hout vindt ik nu veel mooier. Ik heb wat afgevallen pleister wat van de muur af valt van mijn huisje, prachtig, ik doe er niets meer  aan.

De weg repareren

Dit aparaat wat achter mijn tractor hangt is een wonderding voor mij. Hij schuift netjes de grond vlak. En dat is een tractatie voor mij. Want elke keer als er weer een hoosbui komt is mijn toegangsweg een wilde rivier met al de schade vandien. Deze schade liet ik meestal zitten en wachte ik op het einde van het regenseizoen in mei en vulde de gaten met de hand  met grond. Een hele klus waar ik niet altijd zin in had.

Deze toegangsweg wordt ook veel gebruikt door andere boeren welke hun fincas met veelal wijngaarden achter mijn huis liggen, en soms met een beetje mazzel repareerde zij de weg een beetje in ons aller belang.

Maar Bouke, waar ik deze schuiver van mag lenen is mijn verlosser. Supersnel gaat het nu en alles weer lekker glad. 3 x heen en weer rijden over de weg en de klus is weer klaar. Daarna de rest van mijn finca ook maar doen en de waterschade van mijn 45 terassen maar eens goed repareren. Was wel nodig. 

Ik mag weer een klus van mijn lijstje afstrepen.

Sleutelen

Ik vertel altijd aan de mensen als ze me vragen wat je nu doet. Nouw gewoon,.. ik ben wijn en olijvenboer. Op zijn Spaans wordt dat dan Oleo e Viticultor. Dat is toch het liefste wat ik doe. Maar Spanje is geen Nederland waar alles lekker geregeld en dichtbij is.

 Zo ging mijn tractor weer stuk, de dynamo begaf het. Op zich niet zo erg maar de V- snaar doet het ook niet meer, en dan doet de ventilator wat de koelvloeistof doet koelen om mijn motor af te koelen het ook niet meer.  En dat is wel erg.

Dus reparatie is gewenst, de dichtbijzijnde garage is een half uur rijden met de tractor. Toch maar even zelf proberen. Na een dik uur sleutelen toch weer gelukt om het te repareren. Dat is ook Spanje, je doet hier veel meer zelf. Natuurlijk om geld te besparen want boer zijn is geen vetpot. Maar vooral ook om tijd te besparen. Want als je naar een garage gaat ben je een halve tot een hele ochtend kwijt.

En wat is nu niet mooier als je het zelf oplost. Geeft ook weer een kik. Dat had ik jaren geleden toch niet verwacht dat je zelf gaat sleutelen, onderhoud en olie/filters gaat verwisselen.

Dus de volgende welke aan mijn vraagt wat voor werk ik doe zeg ik;

Oleo e Viticultor y Mas.

Vermentino

In mijn ex-groentetuin komt de Vermentino te staan. De palen staan er al.

Mijn volgende project is Vermentino. 

Dat is een witte Italiaanse druivenvariteit wat het ook  in Toscane goed doet. En aangezien dat de breedtgraad van Toscane overheen komt met het noordelijke deel van Spanje waar wij zitten moet dat goed komen.  In Catalunia wordt deze druif ook wel Malvasia de Sitges genoemd. En de wijnen van deze druif gemaakt spreken mij aan. Lijkt een beetje op de Viognier, ook een favoriet. 

De Vermentino druif.

De Vermentino produceert grote druiventrossen. In 2012 gaan ze de grond in, voorzichtig een tros aan laten hangen in 2014, en meer kilos in 2015. En dan maak ik er mijn eigen huiswijn van gemixed met wat Muskaat en Macabeo.  En dan hoop ik een gekoelde frisse witte wijn met rijp fruit, aangename kruiden- honingtinten  te drinken op mijn veranda in de zomer van 2016.   

  Nog even wachten dus....  42 maanden en 1280 dagen.

Mandarijnen

Het is toch wel een beetje mijn ideaal om een eigen madarijnen of sinaasappelboom te hebben op mijn finca. Want je woont tenslotte in Spanje.

In 2007 heb ik er een aangeplant tussen mijn olijven, maar na de eerste winter stopte hij ermee. 

Dan maar niet. Verderop richting Mora La Nova wat tenslotte veel lager ligt dan dit gebied waar wij zitten groeien ze vollop. Ook in de Priorat wat ook hoog ligt ben ik ze ook tegen gekomen. 

Dus het kan wel!

Die groene struik is de mandarijnenboom, op de volle zon en beschut tegen de noordewind.

Deze bomen staan pal op het zuiden, met de hele dag de zon erop,tegen een wand of een stenen muur gesitueerd, weg van die koude noordelijke winden. En dan kan het wel, en ook op 400 meter hoogte!

Toen ik de vorige keer in de rivier was om de Kaki boom te bewonderen zag ik ook dit plantje staan. 

 Maar dat lijkt wel een sinsaappelstruik! 

Maar deze heeft wat stekels rondom het stammetje en dan is het een mandarijn. Daar doen we het ook wel voor, vindt ik helemaal niet erg.

Mandarijnen zitter er niet aan, zo te zien is hij in de winter van 2010 stukgevroren, en deze groei op de foto is de groei van 2011. Een gezonde struik is het geworden. Deze gaan we maar even verwennen. Wat ploegen en het onkruid verweideren rondom. Wat schapen mest doet de rest. Voor de zekerheid zal ik er wat bubbeltjesplastic omheen doen als het wat kouder gaat worden. Met voldoende ventilatie rondom om hem niet te verstikken.

En dan maar wachten op de eerste oogst Terra Personas Mandarijnen in november 2012!

Kaki Sharon vrucht

Kerstboom met oranje ballen

Tijdens de olijvenoogst wees een van de plukkers mij erop dat er beneden bij de rivier El Siurana een Kaki boom stond. Verhip dat heb ik in al die jaren niet gezien, dat wij ook zo een boom hadden!

Toch maar eens een keer heen gaan. Al afdalend de rivier in. Het niveau verschil is meer dan 50 meter, maar goed te doen. Ik heb ook een kerstboom, met oranje ballen!

De vrucht heet ook wel Sharon, met de kerst kwam ik ze tegen in de supermarkts in Nederland. Van orgine komt deze vrucht uit Azie. En de boom groeid in subtropiche gebieden....  Hij ziet eruit als een dikke oranje vleestomaat. En zit erg vast aan de boom zelf, en daarom valt hij er niet zo gemakkelijk van af.  Hij is nog kogelhard en moet een aantal weken rijpen om hem te eten.

Als hij rijp is smaakt hij wat apart, beetje abrikoos/ kiwie-achtig. Toch niet echt lekker, maar wel heel zoet en barstensvol vitamine C schijnt.  Geeft mij maar een verse oranje/groene mandarijn. Ik heb een emmer meegenomen van deze Kaki vruchten naar boven en deze laten rijpen. Sjam van gemaakt, ook niet echt lekker, helaas. Maar als je het zelf wil proberen, ze moeten echt allemaal rijp zijn, en geen suiker en gelatine toevoegen, dat heeft deze vrucht genoeg van zichzelf.

Warm weer in januari 2011

El Siurana.

In 2009 kon je hier nog schaatsen en skieen.
 zie blogartikel december 2009:  http://terrapersonas.blogspot.com/2009/12/ze-geloven-me-niet.html

Nu is het weer veel te warm. Tot wel 17 graden wordt het weer vandaag, en dan alleen in de schaduw gemeten. Het is niet goed voor mijn wijnplanten en olijfbomen, ze moeten nu gaan rusten. Ze moeten in de winterslaap om energie te verzamelen voor het volgende groeisezoen wat vanaf half maart meestal al weer begint.

In nederland komen de narcissen ( welke al jaren in de grond zitten) er al uit en staan in bloei.

Maar al wandelend door de rivierbedding van de rivier El Siurana, waar de gronden van Terra Personas aan gelegen zijn, kom je toch weer zo een situatie tegen wat weer de moeite waard is om er een foto van te nemen. Toch?

Verse patat in de olijfolie

Zelf gemaakte patat is toch het lekkerste. Maar helaas hebben ze in Spanje niet die top Nederlandse aardappelen.

Olijfolie heeft vele toepasingen, de soort arbequina waar wij van Terra Personas gebruik van maken is werkelijk voor alles te gebruiken.

Natuurlijk als olijfolie over salades, dressings, als natuurlijker smaakversterker over de vis, vlees, groentes, marinades, in sausen. En in alle pannen, en op de BBQ,  te gebruiken. Zelfst olijfolie over chocolade is goddelijk.

Natuurlijk kan je ook je eigen smaak eraan geven door middel van kruiden  zoals, basilicum, kervel, knoflook, etc.

Maar wij gebruiken de olijfolie ook om patat in te frituren!

Al de producten wat je kan kopen om te fruturen verbleken bij het gebruik van echte olijfolie!
De pataten zijn veel minder vet, perfect droog, knapperig, en geen vette bek, een lekker mondgevoel en smaak dus.

Dat broodje aap verhaal dat je niet in de olijfolie kan bakken of frituren moet nu ook eindelijk eens de wereld uit. Je kan namelijk perfect bakken en frituren in de olijfolie extra verge. Ja je verliest wat van de smaak, dat is waar, maar je houdt nog genoeg over om werkelijk het verschil te proeven met een gewone bak(olijf) olie.

Het enige wat je goed in de gaten moet houden is de temperatuur. Deze mag niet boven de 180 graden uitkomen. Dus de frituur gewoon op 160 graden zetten, en daarna het product erin, daarna hoger draaien.
Hoger dan 180 graden is echt niet nodig, die hoge temperaturen heb je niet nodig. Dat geld ook voor op het fornuis.

Olijfolie in de pan, temperatuur op laten komen, alvast wat in de pan doen, tot het gezellig bakt/braad/frituurt. Gaat alles relaxed dan de rest erbij. Vuur eventueel wat hoger zetten om het op temperatuur te houden. Je moet er dus wel bijblijven voor het beste resultaat. Gaat de olijfolie spetteren en is je gasstel een olie bad, dan is de temperatuur veel te hoog.

En weet je, olijfolie extra verge is best wel duur, dus een wok en daar een halve liter olijfolie in doen, en dan frituren! Zie foto. De olijfolie afkoelen en verzamelen in een bakje voor de volgende keer! Ook wij gooien het niets weg.  Gebruik tot 4 a 5 keer is goed mogelijk.

Probeer het maar eens.